Czasem trzeba się oderwać od rzeczywistości.

 

Pożegnanie

 

Lato odeszło, zakradł się smutek,
że już nie będzie słonko nas grzało,
chłód wciąż rósł będzie, przykry to skutek,

a mi jest szczerze - lata wciąż mało.

 

W związku z powyższym, czyli, skoro już jest i będzie,
To wypada ją powitać, zaznaczyć, podkreślić jej obecność.

Witaj Jesieni


Jesień siadła nam na tronach,

już nie Panna, i nie Żona

z Latem, Zimą zaręczona,

piękna, złota, lecz płochliwa,

mgłą osłania się wstydliwa,

deszczem rzuci, słońcem błyśnie,

piękna - płocha rzeczywiście.

Szkoda, że tak krótko żyje

wciąż jej serce mocno bije,

i do lata wciąż się skłania-

jednak zimie rękę poda

wszak już chłodna i nie młoda

szron na skroniach, wzrok mętnieje

zima wkrótce - świat owieje.